Τετάρτη 13 Μαΐου 2009

κειμενο για εκλογες απο στεκι πολυτεχνιου



Β(Α)ΡΕΘΗΚΑΜΕ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ...

...ΘΑ ΤΑ ΠΟΥΜΕ ΣΤΙΣ ΚΑΛΠΕΣ

...Λίγες μέρες πριν τις εκλογές, και στις σχολές άρχισαν ήδη να γίνονται αισθητά τα συμπτώματά τους. Η κοινωνικοποίηση των διαφόρων κομματικών χτυπάει κόκκινο, πράσινο, ή μπλε, ανάλογα με την περίσταση. Άτομα με τα οποία δεν έχουμε πει ούτε ένα "γεια", τώρα μας πλησιάζουν με εκπληκτική άνεση και διαχυτικότητα, ενώ οι προσκλήσεις σε πάρτυ, μπουζούκια και οινοποσίες δίνουν και παίρνουν...

Το υπάρχον σύστημα, στην προσπάθεια συντήρησής του, εισάγει τα άτομα από πολύ μικρή ηλικία σε λογικές αντιπροσώπευσης και ανάθεσης. Από το σχολείο, με τις εκλογές 5μελούς και 15μελούς, μέχρι τις βουλευτικές εκλογές, σε κάθε φάση της ζωής του το άτομο καλείται να επιλέξει τους διαχειριστές της καθημερινότητάς του, των επιλογών του, της ζωής του. Σε κάθε ρόλο που υποδύεται, καλείται να επιλέξει τον αντίστοιχο θιασάρχη.

Παραίτηση-απάθεια -ανευθυνότητα:

το τρίπτυχο του επιτυχημένου ψηφοφόρου

Ο ίδιος ο θεσμός των εκλογών είναι μια διαδικασία που αποσκοπεί στο να μετατρέψει τον καθένα σε παθητικό και άβουλο ον, ανίκανο να αποφασίζει για τα ζητήματα που τον αφορούν, ανίκανο να διαμορφώνει το λόγο και τη δράση του όπως ο ίδιος κρίνει, ανίκανο να διεκδικήσει τη ζωή και την ελευθερία του. Έτσι, καταλήγει να είναι υποχείριο του κάθε λογής(και απόχρωσης) εξουσιαστή, ο οποίος τον ελέγχει και τον διαχειρίζεται ανάλογα με τα συμφέροντά του.


Τα πανεπιστήμια και οι φοιτητές, εγκλωβισμένοι στην κανονικότητα, δεν θα μπορούσαν να λείπουν από το χορό των εκλογών. Το κάθε άτομο θα πρέπει για μία και μόνο στιγμή να παίξει το ρόλο του "ενεργού" φοιτητή, και να επιλέξει αυτούς που από δω και πέρα θα διαχειριστούν στο όνομά του, αλλά ερήμην του, ό,τι τον αφορά. Πίσω απ'τη λογική του εκλογικού δικαιώματος, κρύβεται η λογική της διαμεσολάβησης, της ιεραρχίας και τελικά της κυριαρχίας. Οι εκλογές δεν είναι τίποτα άλλο, παρά η ανάθεση από τους πολλούς στους λίγους, έχοντας ως κύριο κριτήριο τη λογική του "μη χείρον βέλτιστον". Με αυτόν τον τρόπο, οι φοιτητές-ψηφοφόροι δίνουν την συγκατάθεσή τους στη διαιώνιση της σαπίλας που βιώνουμε.


Από τη μία οι παρατάξεις ΔΑΠ και ΠΑΣΠ που κάθε χρόνο τέτοια εποχή ανταγωνίζονται με τον πιο τραγελαφικό τρόπο για τις σημειώσεις, τα πάρτυ και τα επιστημονικά συνέδρια. Από την άλλη, η "επαναστατική" αριστερά πουλάει το αγωνιστικό της προφίλ, συμμετέχοντας σε αυτό το πανηγύρι με τη δικαιολογία ότι "είναι αναγκαίο κακό". Πόσο υποκριτικό όμως ακούγεται αυτό όταν οι ίδιοι αυτοί "επαναστάτες" χρησιμοποιούν εξίσου γλοιώδεις τρόπους για να προσεγγίσουν τα εκλογικά θηράματα; Δεν είναι εξάλλου καθόλου τυχαίο το πάγωμα κάθε κινητοποίησης όταν πλησιάζουν οι εκλογές, και η πρεμούρα να βγάλουν εν μια νυκτί, όσα κείμενα και αφίσες δεν έβγαλαν όλο το χρόνο.


Κερασάκι στην τούρτα, είναι η προσπάθεια καπήλευσης κάθε κινήματος, οδηγώντας τους έτσι στο απόλυτο ξεπούλημα κάθε ψήγματος ριζοσπαστισμού που ενδεχομένως τους είχε απομείνει. Το είδαμε πριν 2 χρόνια στις φοιτητικές κινητοποιήσεις, το βλέπουμε και τώρα με την εξέγερση του Δεκέμβρη, την οποία τεχνηέντως προσπαθούν να προσαρμόσουν στα κομματικά τους τερτίπια και τελικά να την κανονικοποιήσουν, εντάσσοντάς την στην εξουσιαστική νομιμότητα.

Είτε με την δικαιολογία της «αλλαγής των συσχετισμών», είτε με το ποιο σοφιστικέ της «καταγραφής δυνάμεων» κοπιάζουν να απαντήσουν επί της ουσίας στις ενοχλητικές ερωτήσεις του τύπου: Γιατί σε μια σχολή 100-800 φοιτητών να χρειάζεται ολιγομελής κομματική αντιπροσώπευση, και μάλιστα άμεσα ελεγχόμενη από κοινοβουλευτικά (ή υποψήφια κοινοβουλευτικά) κόμματα; Γιατί εδώ, η κατά τα άλλα πλήρως απονοηματοδοτημένη, Γενική Συνέλευση είναι ανίκανη να αποτελέσει όργανο λήψης αποφάσεων του κάθε συλλόγου; Που πήγαν οι ύμνοι στην άμεση δημοκρατία;

ΦΤΥΣΤΕ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΜΟΥΤΡΑ


Απέναντι στην εξουσιαστική λογική της ανάθεσης, να δράσουμε αυτοοργανωμένα και αδιαμεσολάβητα, μακριά από τις αγκυλώσεις και τις αλλοτριωτικές συνέπειες του γραφειοκρατικού μηχανισμού.

Ας διαχειριστούμε οι ίδιοι το χώρο και το χρόνο μας, χωρίς αντιπροσώπους.

Προτάσσουμε την συνδιαμόρφωση και την αλληλεγγύη, για την συλλογική αντιμετώπιση όσων μας καταστέλλουν.

Μακριά από τα κομματικά συμφέροντα και τις κάθετες εξουσιαστικές δομές

ΑΚΥΡΟ - ΑΠΟΧΗ – ΣΑΜΠΟΤΑΖ

ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟ ΣΤΕΚΙ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ

αίθουσα 11, κτήριο χημικών μηχανικών

www.stekipolytexneiou.org

www.stekipolytexneiou.org/

Δευτέρα 11 Μαΐου 2009

Βιβλιοθήκη Αυτόνομης Παρέμβασης ΠΑ.ΜΑΚ.

Όλοι μας, ανεξαιρέτως, έχουμε γίνει μάρτυρες της τραγικής κατά-στασης που επικρατεί στο εμπόριο βιβλίων. Εκδοτικοί οίκοι, βιβλιοπωλεία, διανομείς, σύστημα βρίσκονται σε αγαστή συνεργασία εκτοξεύοντας τις τιμές των βιβλίων στα ύψη.

Στην εποχή του σύγχρονου καπιταλισμού, η γνώση έχει μετατραπεί σε αγαθό πολυτελείας, μέσω υπέρογκης κοστολόγησης των ανα-γνωστικών υλικών, ενώ τα έξοδα κατασκευής ενός βιβλίου είναι πολύ χαμηλότερα από την μισή τιμή πώλησής του.

Σαν αυτόνομη παρέμβαση αποφασίσαμε να δώσουμε ένα νέο πνεύμα σε αυτό που λέγεται γνώση και μόρφωση, στήνοντας αυτόνομη βιβλιοθήκη στο φουαγιέ του Πανεπιστημίου Μακεδονίας δίπλα από το τραπεζάκι μας. Τα βιβλία που διαθέτουμε είτε πωλούνται σε τιμή κόστους είτε δίνονται δωρεάν και βρίσκονται σε αρκετά προσιτές τιμές για όλους. Φυσικά, είναι δυνατός και ο δανεισμός κάτω από κάποιους μίνιμουμ «όρους» (μη καταστροφή βιβλίων, επιστροφή και «συνέπεια»).

Η βιβλιοθήκη είναι διαθέσιμη κάθε μέρα μέχρι το απόγευμα και περιέχει κυρίως βιβλία, έντυπα, μπροσούρες, περιοδικά και εφημερίδες του αναρχικού/αντιεξουσιαστικού/αυτόνομου χώρου.

Γιατί
Η Γνώση δεν Κοστολογείται
Γιατί
Η Γνώση είναι Δικαίωμα

Εκλογές

ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΤΟΣΟΥΣ ΜΗΝΕΣ ΜΑΣ ΕΦΥΓΕ Ο ΠΑΤΟΣ
ΓΙΑ ΝΑ ΦΑΝΕΙ ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΙΟ ΓΑΜΑΤΟΣ

Και φέτος όπως και κάθε χρόνο οι φοιτητικές παρατάξεις ξυπνάνε από την πολιτική ανυπαρξία που τις χαρακτηρίζει τον περισσότερο καιρό για να παρέμβουν και να απαιτήσουν την εκπροσώπηση. Φυσικά αυτή η παρέμβαση δεν αποσκοπεί στη δράση και την κινητοποίηση, αλλά στο μοίρασμα της πίτας της εξουσίας, ή αλλιώς Δ.Σ. Για άλλη μια φορά, λοιπόν, 11 άτομα θα εκλεχθούν ώστε να παίρνουν αποφάσεις για όλους εμάς, για άλλη μια φορά 11 άτομα θα καθοδηγούν το Σύλλογο Φοιτητών για όφελος δικό τους και των κομματόσκυλων τους.

Οι εκλογές παντός είδους αποτελούν τη βασική έκφανση της αυταπάτης στη σημερινή ΄΄αντιπροσωπευτική΄΄ δημοκρατία. Είναι πολύ βολικό για τους κρατούντες, όλες οι ελπίδες και τα όνειρα να στοιβάζονται σε μία κάλπη, η οποία επαναπροσδιορίζει τους όρους εξουσίας ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Η αριστερά, φυσικά, ποτέ δε λείπει από το ΄΄πάρε- δώσε΄΄ της συνδιαλλαγής με την εξουσία, καθώς πάγια τακτική της είναι να αναθέτει τις προσδοκίες σε μία πρωτοπορία, η οποία ποτέ δεν έρχεται σε ρήξη με τους εξουσιαστές και τα τσιράκια τους, αλλά αντίθετα, συνδιαλέγεται μαζί τους χρησιμοποιώντας κούφια αγωνιστικά αιτήματα. Έτσι και φέτος, 6 μήνες μετά το Δεκέμβρη που ζήσαμε, οι αριστεροί εξαργυρώνουν την εξέγερση στα ψηφοδέλτια, έχοντας τη λογική του ΄΄βρεθήκαμε στους δρόμους- ας βρεθούμε και στις κάλπες΄΄.

Περισσότερο τώρα παρά ποτέ η άρνηση του μεσσιανισμού και της αντιπροσώπευσης αποτελεί μονόδρομο. Ας αποτυπώσουμε την απέχθεια που μας αποτελεί η πολιτική τους, με την απαξίωση της. Αυτή η απαξίωση επιτυγχάνεται μέσω της εκλογικής αποχής, μέσα από την παρουσία μας στο δρόμο που είναι ο φυσικός τόπος των κινημάτων, μέσα από τη συμμετοχή μας σε αυτοοργανωμένες και αμεσοδημοκρατικές συνελεύσεις.

ΑΚΥΡΟ- ΑΠΟΧΗ
ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΚΛΕΓΕΤΑΙ

ΑΝΤΙΙΕΡΑΡΧΙΑ
ΑΜΕΣΟΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ

Τρίτη 5 Μαΐου 2009

Σχετικά με τις εργολαβίες

Η δολοφονική επίθεση που δέχτηκε η συνδικαλίστρια Κ. Κούνεβα ανέδειξε με τον πιο δραματικό τρόπο το σύγχρονο εργασιακό μεσαίωνα (ελαστικές σχέσεις εργασίας, μισθοί πείνας κλπ.) και την τρομοκράτηση που βιώνουν χιλιάδες εργαζόμενοι. Αυτό το καθεστώς του σύγχρονου δουλεμπορίου, αποτυπώνεται εντός του ΠΑ.ΜΑΚ. με τον πιο έντονο τρόπο στο καθεστώς των εργολαβιών στο οποίο δουλεύει το εργατοϋπαλληλικό προσωπικό. Το πανεπιστήμιο προκειμένου να καλύψει πάγιες ανάγκες του, όπως π.χ. ο καθαρισμός, συνάπτει συμβάσεις με εργολαβικές εταιρίες (στην περίπτωση του ΠΑ.ΜΑΚ. με την ISS) και αυτές αναλαμβάνουν με δικά τους μέσα (δηλ. δικό τους προσωπικό και εξοπλισμό) να διεκπεραιώσουν το έργο. Δημιουργούνται έτσι δύο σχέσεις: αφενός ανάμεσα στο ΠΑ.ΜΑΚ. και την εργολαβική εταιρία και αφετέρου ανάμεσα στην εργολαβική εταιρία και τους εργαζομένους, για τους οποίους αυτή και όχι το ΠΑ.ΜΑΚ. είναι εργοδότης. Στην πράξη παρουσιάζονται στις σχέσεις των εργαζομένων με την εργολαβική εταιρία επισφάλεια, ανασφάλεια εάν θα ανανεωθούν οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου, εργοδοτική αυθαιρεσία, απειλές και τρομοκρατία.
Δημιουργείται έτσι ένα δίπολο μεταξύ ανθρώπων που αρνούνται να δεχτούν την εκμετάλλευση, παλεύουν για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και δείχνουν έμπρακτα την αλληλεγγύη τους και ενός κρατικού μηχανισμού που συνεργάζεται με δολοφόνους, τους παρέχει την ανάλογη κάλυψη μέσα από τα Μ.Μ.Ε. και προβαίνει σε υποκριτικές κινήσεις συνεργασίας και διαλόγου για να κατευνάσει (μάταια όμως) τα πνεύματα.

Πιο συγκεκριμένα, στο ΠΑ.ΜΑΚ. οι σχέσεις εκμετάλλευσης στην καθαριότητα περιλαμβάνουν 4ωρη αντί για 8ωρη εργασία, μη επαρκή αριθμό εργαζομένων (δηλ. υπερφόρτωση των ήδη εργαζομένων), μη καταβολή ενσήμων κλπ. Αντίστοιχα στον τομέα της φύλαξης οι εργαζόμενοι επίσης δεν έχουν ένσημα και πληρώνονται εξευτελιστικά (σ.σ. κάτω από 500 ευρώ). Υπαίτιοι για όλα αυτά δεν είναι μόνο οι εργολάβοι, αλλά και το ίδιο το πανεπιστήμιο, το οποίο από μόνο του ζητάει εργολαβίες με ελαστικά ωράρια, και κυρίως κάνει πλάτες στον εκάστοτε εργολάβο παίρνοντας κι αυτό ένα κομμάτι της πίτας.

Μπροστά σε όλα αυτά δεν μπορούμε να κάτσουμε με σταυρωμένα τα χέρια, αλλά επιλέγουμε το δρόμο της αντιπαράθεσης με τα εκάστοτε αφεντικά και τα τσιράκια τους. Με πεποίθηση ότι αυτός είναι ο δρόμος όχι μόνο για την κατάκτηση συγκεκριμένων υλικών νικών αλλά και για την διεκδίκηση μιας συνολικά διαφορετικής ζωής στην βάση των αναγκών, των επιθυμιών και των ονείρων μας.

ΕΞΩ ΟΙ ΕΡΓΟΛΑΒΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑ.ΜΑΚ.
ΕΞΩ ΟΙ ΕΡΓΟΛΑΒΙΕΣ ΑΠΟ ΠΑΝΤΟΥ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ Κ.ΚΟΥΝΕΒΑ

Y.Γ. Χούτο, δε σε ξεχάσαμε ακόμα…