Κείμενο Κατάληψης σχολής Θεάτρου

ΜΑ ΚΑΛΑ, ΠΑΛΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ;;;;

Ας βρεθεί ένας λόγος να ΜΗΝ είμαστε στους δρόμους. Εντεινόμενη καταστολή, εργασιακή ανασφάλεια, δολοφονίες μεταναστών, σχολεία-φυλακές, γριποτρομοκρατία, βιτριόλι και τα κεφάλια μέσα. Τίποτα δεν έχει αλλάξει....

Έχει γεμίσει ο τόπος αστυνομία. Σε σταθμούς τρένων, στο δρόμο, σε κάθε γωνία, αμφισβητείται το δικαίωμά μας να κυκλοφορούμε χωρίς να είμαστε υπόλογοι στο ποιοι είμαστε και το γιατί υπάρχουμε .Φαινόμενα μαζικών εξακριβώσεων και προσαγωγών αποτελούν μέρος της καθημερινότητας μας. Ταυτόχρονα, μας παρακολουθούν με κάμερες από παντού. Και σα να μην έφταναν όλα αυτά, στα δικαστήρια μοιράζονται υπερβολικές ποινές σε αγωνιστές σε μια προσπάθεια να ποινικοποιηθεί η ριζοσπαστική δράση. Γίνονται επιθέσεις σε κοινωνικούς χώρους (Φάμπρικα Υφανέτ, Buena Ventura, στέκι μεταναστών στα εξάρχεια, κ.α.,) και σε συνδικαλίστριες (Κ. Κούνεβα, Βενετία Μανωλοπούλου).

Τα πογκρόμ κατά των μεταναστών συνεχίζονται. Πρόσφατο παράδειγμα ο Μοχάμεντ Καμράν Ατίφ ο οποίος ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου στο ΑΤ Νίκαιας. Στις αντιδράσεις του κόσμου, το κράτος απάντησε όπως ξέρει καλύτερα. Με δακρυγόνα και προσαγωγές. Και η ιστορία συνεχίζεται, με εξευτελιστικές αναμονές για πράσινη κάρτα και εργασία χωρίς πληρωμή και με κίνδυνο απέλασης, με “λαμπρό” παράδειγμα αυτό της Μανωλάδας.

Ας περάσουμε στα εργασιακά, τα οποία μπορούμε να συνοψίσουμε στο εξής: “Δούλευε και μαύρα ρε, γιατί που θα ξαναβρείς δουλειά!” Απολύσεις λόγω “κρίσης”, και δάνεια στις τράπεζες για να μη χρεοκωπήσουν και χεστεί η φοράδα στ'αλώνι.

Και για να τα αντιμετωπίσουμε όλα αυτά, το κράτος προτείνει μαζικούς εμβολιασμούς.

Εμείς όμως δε μασάμε.

Ο Δεκέμβρης έγινε Γενάρης, Φλεβάρης, Μάρτης και ξανά Δεκέμβρης.

Παρόλο που η εκάστοτε εξουσία προσπαθεί να μετατρέψει την κοινωνική οργή σε επετειακή φιέστα, κάτι που το θυμόμαστε μια φορά το χρόνο, για μας ο χρόνος δεν έχει σταματήσει. Καθ'όλη τη διάρκεια της χρονιάς, λαϊκές συνελεύσεις σε γειτονιές, αυτόνομα σωματεία, αυτοδιαχειριζόμενοι χώροι, και κόσμος στο δρόμο μας θυμίζουν αυτό που ούτως ή άλλως δεν ξεχνάμε. Οτι υπάρχει ένας άλλος τρόπος να διαχειριζόμαστε τις ζωές μας μακρυά από κόμματα, και ιεραρχία, χωρίς διαμεσολάβηση, πρόσωπο με πρόσωπο, με άμεση δημοκρατία, με άμεσες δράσεις.

Ότι μόνο αν επικοινωνήσουμε τις αρνήσεις μας και αντισταθούμε σε ο,τι μας καταπιέζει θα καταφέρουμε να αλλάξουμε κάτι, να ζήσουμε το παρόν μας με βάση τις επιθυμίες μας.

ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ!!!!!

ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΣΧΟΛΗΣ ΘΕΑΤΡΟΥ, ΕΓΝΑΤΙΑΣ 122

ΣΑΒΒΑΤΟ 5/12 ΣΤΙΣ 19.00.

ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 6/12, ΣΤΙΣ 13:ΟΟ, ΚΑΜΑΡΑ.

ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΣΧΟΛΗΣ ΘΕΑΤΡΟΥ

katalipsisxolistheatrou.blogspot.com

Ανοιχτή Συνέλευση

Αυτοκόλλητο για ανοιχτή συνέλευση

Αφίσα 2009-2010

Αφίσα 2009-2010

Προβολή...

Επιθέσεις...

Το καλοκαίρι που μας πέρασε δεν ήταν σαν όλα τα άλλα…

Όπως ήταν αναμενόμενο, οι κατασταλτικοί μηχανισμοί εις βάρος μεταναστών και αγωνιστών και οι αντι-εξεγερτικές επιχειρήσεις από το μέρος κράτους-παρακράτους είχαν την τιμητική τους. Βέβαια, τα σχέδια τους απέτυχαν εν μέρει όταν αντιλήφθηκαν πως τα ριζοσπαστικά κομμάτια της κοινωνίας διάλεξαν φέτος το καλοκαίρι να μην «το ρίξουν στις διακοπές».

Κατά χρονολογική σειρά συνέβησαν τα παρακάτω:
- Τρίτη 7 Ιουλίου:
Κατά την διάρκεια αντιρατσιστικής πορείας στην Αθήνα, φασίστες επιτίθενται στους διαδηλωτές με μολότοφ μέσα από τις διμοιρίες των ΜΑΤάδων.
- Πέμπτη 9 Ιουλίου:
Επίθεση από ομάδα 30 περίπου φασιστών με βόμβες μολότοφ και φωτοβολίδες στην κατάληψη Βίλλα Αμαλίας στην Αθήνα.
- Τρίτη 21 Ιουλίου:
Ο κατειλημμένος χώρος που στεγάζεται το Radio Revolt, το βαγόνι του ΟΣΕ στο κέντρο της Πανεπιστημιούπολης του ΑΠΘ, δέχτηκε επίθεση από αγνώστους με 3 βόμβες μολότωφ. Ο σταθμός σταμάτησε να εκπέμπει μόνο για 3 ώρες μέχρι να αποκατασταθεί το ρεύμα, που διακόπηκε για λόγους ασφαλείας.
- Σάββατο 25 Ιουλίου:
Εμπρηστική επίθεση με γκαζάκια στην κατάληψη Φάμπρικα-Υφανέτ στην Θεσσαλονίκη.
- Τρίτη 28 Ιουλίου:
Καταστολή και έλεγχος ατόμων κατά την διάρκεια αφισοκόλλησης έξω από την κατάληψη Δέλτα στην Θεσσαλονίκη.
- Τελευταία εβδομάδα Ιουλίου:
Προσπάθεια παραβίασης του ελευθεριακού στεκιού Πικροδάφνη από 2 άτομα στην Αθήνα.
- Σάββατο 1 Αυγούστου:
Απόπειρα παραβίασης και εμπρησμού της κατάληψης Κτήματος Πραποπούλου στην Αθήνα από κρανοφόρους που επιτίθενται σε μετανάστη με λοστούς.
- Τρίτη 4 Αυγούστου:
Δεύτερη εμπρηστική επίθεση στο Radio Revolt στην Θεσσαλονίκη.
- Μέχρι τέλη Αυγούστου:
Κατεδαφίστηκε ολοσχερώς η κατάληψη Επιταχυντής Ελευθερονίων που βρίσκεται εντός της πολυτεχνειούπολης στη γωνία Κατεχάκη με Κοκκινοπούλου.
- Παρασκευή 4 Σεπτεμβρίου:
Άγριος ξυλοδαρμός νεαρού από άντρες της ομάδας «Δέλτα» στα Εξάρχεια που κατηγορείται ότι έκανε graffiti σε τοίχο.
- Κυριακή 13 Σεπτέμβρη:
Επίθεση από ομάδα 25 περίπου φασιστών στην κατάληψη Rosa Nera στα Χανιά προκαλώντας μικρές υλικές ζημιές.

Όλα αυτά, φυσικά, δεν μας εκπλήσσουν. Μέσα στο γενικότερο κλίμα του τελευταίου έτους (καθημερινές επιθέσεις σε μετανάστες και στρατόπεδα συγκέντρωσης, εκκενώσεις καταλήψεων μεταναστών, υπόθεση Θ. Ηλιόπουλου κτλ) δεν θα μπορούσαν να λείπουν και οι μηχανισμοί εκφοβισμού σε καταλήψεις και στέκια. Ένα, όμως είναι το σίγουρο:

Το κράτος και τα τσιράκια του (μπάτσοι – φασίστες – δημοσιογράφοι)
ΔΕΝ ΜΑΣ ΦΟΒΙΖΟΥΝ

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ

Καμία δίωξη στους 8 της 17ης Οκτώβρη...

Η Φύση του κράτους είναι να δολοφονεί
είτε με μπλε είτε με πράσινες κουκούλες…

Στις 26 Σεπτέμβρη το κράτος δια χειρός αστυνομίας δολοφονεί για ακόμη μία φορά. Ο άτυχος μετανάστης Μοχάμετ Καμράν Αντίφ ενώ βρίσκεται στην κατοικία την οποία διατηρούσε μαζί με άλλους πακιστανούς εργάτες, δέχεται την εισβολή μπάτσων που ξυλοκοπούν τόσο αυτόν όσο και τους συγκατοίκους του, ενώ στη συνέχεια οδηγείται στο Α.Τ. Νίκαιας ως ύποπτος για τον ξυλοδαρμό ανηλίκου από τον οποίο δεν αναγνωρίζεται ποτέ, εκεί τα βασανιστήρια συνεχίζονται, οι μπάτσοι τον κρατούν δεμένο πισθάγκωνα και τον χτυπούν με γκλοπ καθώς και του κάνουν ηλεκτροσόκ με καλώδια στα χέρια και στα γόνατα. Στη συνέχεια και εφόσον η μήνυση εναντίον του δεν ευσταθεί τον αφήνουν ελεύθερο, ενώ αναγκάζουν τον αδελφό του να υπογράψει ότι τον παρέλαβε υγιή. Λίγες μέρες μετά, υποκύπτει στα τραύματά του, στο διάστημα που μεσολάβησε ο Μοχάμετ Καμράν υποφέρει από τους πόνους αλλά παρά ταύτα οι συγγενείς του δεν τον μεταφέρουν σε νοσοκομείο φοβούμενοι άλλη μια πιθανή και αβάσιμη σύλληψη. Έτσι αντιλαμβανόμαστε την βαρβαρότητα του πρόσφατου δόγματος «δημοκρατία και πυγμή» της νέας «σοσιαλιστικής» κρατικής διαχείρισης.

Το Σάββατο 17 Οκτώβρη πραγματοποιήθηκε πορεία για το περιστατικό, καλεσμένη από αναρχικές συλλογικότητες και από τοπική συνέλευση. Στην πορεία 400 περίπου άτομα έκανα δημόσια την οργή τους για την δολοφονία. Φυσικά το παρών έδωσε μεγάλος αριθμός μπάτσων, από διάφορα σώματα, που τους «συνόδευε» από πίσω καθώς και στους παρακείμενους δρόμους. Η πορεία αφού πέρασε από το σπίτι του νεκρού μετανάστη κατευθύνθηκε προς το Α.Τ. της περιοχής. Αφού ο κύριος όγκος της πορείας πέρασε από εκεί, σύντροφοι επιτέθηκαν με πέτρες και πέταξαν κόκκινη μπογιά στις διμοιρίες έξω από το τμήμα, οι οποίες απάντησαν με βροχή από δακρυγόνα και επίθεση με τα γκλοπ κρατημένα ανάποδα για να προκαλούν μεγαλύτερη ζημιά. Ακολουθεί σύγκρουση σώμα με σώμα με αποτέλεσμα δύο τραυματισμούς και κάποιες συλλήψεις. Η πορεία παρόλα αυτά διατηρεί τη συνοχή της και φτάνει στο σημείο λήξης της. Εκεί γίνεται γνωστό ότι υπάρχουν και άλλες συλλήψεις από άτομα που είχαν ήδη φύγει από την πορεία.

Δεδομένων των γεγονότων αποφασίστηκε επιτόπου κατάληψη του δημαρχείου της Νίκαιας με σκοπό την πίεση για την απελευθέρωση αυτών που είχαν πιαστεί. Οι συλληφθέντες που τελικά ήταν 11 είχαν ήδη μεταφερθεί στην Γενικά Αστυνομική Διεύθυνση, οι 3 είχαν αφεθεί ελεύθεροι και για τους 8 είχαν συνταχθεί κατηγορίες σε βαθμό πλημμελήματος. Το μεσημέρι της Κυριακής ανακοινώνεται η μετατροπή των κατηγοριών σε κακουργήματα για τους 5 από τους 8 συλληφθέντες σύμφωνα με τον πρόσφατα ψηφισμένο νόμο περί «απόκρυψης χαρακτηριστικών κατά την τέλεση αδικήματος που αφορά σε διατάραξη κοινής ειρήνης», δηλαδή το περίφημο ιδιώνυμο της κουκούλας καθώς και απελευθερώνεται ένας από τους συλληφθέντες μα κατηγορίες σε βαθμό πλημμελήματος, ο οποίος ήταν τραυματισμένος. Με βάση τις εξελίξεις το βράδυ της Κυριακής αποφασίζεται η λήξη της κατάληψης και την Δευτέρα καταλαμβάνεται η πρυτανεία του Μετσόβιου Πολυτεχνείου. Εχθές (20 Οκτώβρη) συνεχίστηκε η διαδικασία των ανακρίσεων, η οποία αναμένεται να κρατήσει και τις επόμενες μέρες.

Αρκετά μέλη του Πασοκ πριν από τις εκλογές είχαν δηλώσει την «διαφωνία» τους απέναντι στον νόμο για τις κουκούλες. Φυσικά δεν τους πιστέψαμε ούτε στιγμή. Οι κυρίαρχοι πάντα θα προσπαθούν να οπλιστούν, νομικά και φυσικά, απέναντι σε καθένα και καθεμία που αντιστέκεται. Δεν χρειάζεται κάτι άλλο πέρα από κοινή λογική για να αντιληφθεί κάποιος πως όταν φλομώνουν με τοξικά χημικά είναι φυσικό να καλύπτεσαι. Φυσικά δεν πιστέψαμε, ούτε στιγμή, τις δηλώσεις του Χρυσοχοΐδη που με στόμφο δήλωνε πως κάθε μπάτσος που θα χρησιμοποιούσε βία χωρίς λόγο σε πολίτες θα τιμωρούνταν με απόταξη. Οι εξουσιαστές πάντα θα υπερασπίζονται τα συμφέροντα τους, όποιας πολιτικής απόχρωσης και αν είναι. Δεν πρόκειται να βγάλουν τα δόντια από τα σκυλιά τους.

Από την άλλη υπάρχουν πολλές αποδείξεις πως για τους διαχειριστές του καπιταλισμού οι μετανάστες, στην καλύτερη των περιπτώσεων, ανήκουν στην κατηγορία των υπανθρώπων. Δεν εξηγείται αλλιώς το γεγονός πως από την αρχή της χρονιάς έχουν υπάρξει 4 δολοφονίες μεταναστών από μπάτσους και λιμενικούς για τις οποίες τα ΜΜΕ επιμένουν να σιωπούν, χωρίς να μετράμε τους εργάτες που πεθαίνουν στα εργασιακά κάτεργα που είναι απαραίτητα για την περιβόητη «ανάπτυξη» μιας «ισχυρής Ελλάδας».

Δεν μπορούμε να σιωπούμε στα καθημερινά εγκλήματα που λαμβάνουν χώρα δίπλα μας, στις γειτονιές και στις πλατείες. Θα στεκόμαστε πάντα αλληλέγγυοι στους καταπιεσμένους, σε αυτούς που υποχρεώνονται στην εξαθλίωση για να συνεχίζει το καπιτα-λιστικό όνειρο. Δεν μπορούμε παρά να είμαστε δίπλα στους αιχμαλώτους αυτού του αγώνα.

Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΕΙΝΑΙ Η ΦΥΣΗ ΜΑΣ
ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ

Αναρχικοί/ες, αντιεξουσιαστές/στριες
Για την αλληλεγγύη

Αμφιθέατρο 14 (2009)

ΜΑΣ ΚΡΕΜΑΣΑΝ ΚΟΥΔΟΥΝΙΑ

Σε όλες τις βαθμίδες του εκπαιδευτικού συστήματος είναι διάχυτες οι σχέσεις – ρόλοι εξουσίας δασκάλων – καθηγητών απέναντι σε μαθητές – φοιτητές. Εκμεταλλευόμενοι τη θέση ισχύος τους, οι πανεπιστημιακοί καθηγητές εκβιάζουν σε πολλές περιπτώσεις (άμεσα ή έμμεσα) τους φοιτητές. Υποχρεωτικές παρακολουθήσεις, πελατειακές – παραπολιτικές σχέσεις, μαζικά κοψίματα σε εξεταστικές είναι μερικά από τα φαινόμενα που βιώνουμε καθημερινά στο πετσί μας.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, τα «μεμονωμένα» αυτά περιστατικά, γίνονται κανόνας στο Πα.Μακ., κάτι που επιβεβαιώνει και η δομή και λειτουργία του νέου υπερπολυτελούς Αμφιθεάτρου 14. Για όσους δεν γνωρίζουν, στο συγκεκριμένο αμφιθέατρο είναι εγκατεστημένο ένα ηλεκτρονικό σύστημα, το οποίο σχεδιάστηκε έτσι ώστε όταν ο καθηγητής κλειδώνει την πόρτα την ώρα του μαθήματος, ο φοιτητής να υποχρεούται να χτυπήσει το κουδούνι (!!!) και ο πρώτος αποφασίζει αν θα έχεις το δικαίωμα να μπεις ή όχι στο τσιφλίκι του.

Φυσικά, κανένας υγιώς σκεπτόμενος φοιτητής δεν θα μπορούσε να συμφωνήσει με μια τόσο αρρωστημένη κατάσταση που παραπέμπει σε νοοτροπίες άλλων εποχών και καθεστώτων. Η απαξίωση όμως του φοιτητικού συλλόγου από τις καθεστωτικές παρατάξεις (κοινώς κομματόσκυλα) αλλά και η έλλειψη συντονισμένης συλλογικής συζήτησης και δράσης, βοήθησε τα ανδρείκελα της πρυτανείας να υλοποιήσουν τα αντιδραστικά τους σχέδια και να περάσουν το θέμα στα ψιλά. Πανεπιστημιακό άσυλο, ακαδημαϊκές ελευθερίες, φοιτητικά δικαιώματα και ανθρώπινη αξιοπρέπεια καταπατούνται συνεχώς και χωρίς κανέναν ενδοιασμό. Υπενθυμίζουμε απλά την έλλειψη δωρεάν σίτισης στο Πα.Μακ., το μπάχαλο που δημιουργήθηκε με τα «δωρεάν» συγγράμματα λόγω της εφαρμογής του Νόμου – Πλαίσιο, την κάμερα (που κατέβηκε φυσικά) στο Πα.Μακ. κα.

Την περασμένη ακαδημαϊκή χρονιά αποφασίσαμε να απαντήσουμε στην τρομοκρατία χτυπώντας με σαμποτάζ του συστήματος ελέγχου και εκβιασμού του Αμφιθεάτρου 14. Η δράση μας αυτή στράφηκε ενάντια στην καθηγητική αυθαιρεσία, αλλά και σε κάθε εξουσιαστικό θεσμό που καταπιέζει καθημερινά τις ζωές και την ελευθερία μας σε εργασιακούς και κοινωνικούς χώρους όπως το Πανεπιστήμιο. Φυσικά δεν στράφηκε ενάντια στο φοιτητικό κίνημα (η πλειοψηφία του οποίου επιδοκίμασε) όπως προσπάθησαν μάταια να προπαγανδίσουν νοσταλγοί σταλινικο-χιτλερικών πρακτικών χαρακτηρίζοντας μας ως εξοπανεπιστημιακούς, βάνδαλους, ναρκομανείς κτλ.

Από την πρώτη κιόλας μέρα αναλάβαμε την πολιτική και ηθική ευθύνη της πράξης διευκρινίζοντας ότι:
• Η κουκούλα δεν αποτελεί φετίχ ή αυτοσκοπό αλλά αναγκαίο μέτρο άμυνας και αυτοπροστα-
σίας.
• Δεν πιστεύουμε σε πεφωτισμένες πρωτοπορίες που μπορούν να λύσουν από μόνες το πρόβλημα.

• Τέτοιες συμβολικές και πρακτικές κινήσεις μπορούν να δώσουν αφορμή για περεταίρω συλλογικές συζητήσεις και κινητοποιήσεις.

Γι’ αυτό πιστεύουμε πως όλοι οι φοιτητές οφείλουν να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους. Καλούμε όλους να αναλογιστούν και να καταγγείλουν ανοιχτά και μαζικά κάθε κίνηση καθηγητή να επαναχρησιμοποιήσει το σύστημα ελέγχου έως ότου απονομιμοποιηθεί στα μάτια όλης της παν/μιακής κοινότητας. Άλλωστε, η ανοιχτή παρακολούθηση όλων των μαθημάτων για όλους τους φοιτητές είναι αναφαίρετο δικαίωμα (ακόμα και καταστατικά κατοχυρωμένο). Μέχρι να δομήσουμε ένα πανεπιστήμιο πραγματικά αμεσοδημοκρατικό, ελεύθερο, προσαρμοσμένο στις πραγματικές ανάγκες των φοιτητών και της κοινωνίας παρά της γραφειοκρατικής και πλουτοκρατικής ελίτ θα μας βρίσκουν μπροστά τους.

ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ

Αυτοοργάνωση – Αμεσοδημοκρατία – Αδιαμεσολάβητη δράση

ΠΡΥΤΑΝΕΙΣ – ΚΑΘΗΓΗΤΑΔΕΣ – ΨΕΥΤΟΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΟΙ ΤΟ ΝΟΥ ΣΑΣ …
… ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ ΤΗΣ ΟΡΓΗΣ ΜΑΣ ΘΑ ΣΑΣ ΠΝΙΞΕΙ

Το ΑΠ(ό)ΛΥΤΟ ΠΑΡΤΥ.....

Κείμενο κατά των εκλογών

ΕΚΛΟΓΕΣ = ΧΑΜΕΝΕΣ ΕΛΠΙΔΕΣ

Εκλογές… Τι μας θυμίζει αυτή η λέξη; Α, ναι, ήρθε πάλι η στιγμή, μετά από 4 χρόνια, να αποφασίσουμε ποιοι θα αποφασίζουν για εμάς. Και μετά αράζουμε πάλι για τα επόμενα 4 χρόνια… Και πάλι από την αρχή…

ΣΤΙΣ ΚΑΛΠΕΣ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΙΣ

Πάνω- κάτω έτσι λειτουργεί το εκλογικό σύστημα στην αντιπροσωπευτική ΄΄δημοκρατία΄΄. Υπάρχουν κάποιοι που ψηφίζουν και κάποιοι που εξουσιάζουν. Και αυτοί που εξουσιάζουν δε θέλουν με τίποτα να χάσουν αυτήν την εξουσία, γι’ αυτό θα κάνουν τα πάντα για να μας πείσουν ότι το μόνο για το οποίο είμαστε ικανοί είναι να ψηφίζουμε… Ουσιαστικά η αντιπροσωπευτική δημοκρατία βασίζεται σε αυτό ακριβώς: στην αποπολιτικοποίηση του ατόμου ώστε η χειραγώγηση του να είναι ευκολότερη. Κάπως έτσι θέλουν να λειτουργεί το σύστημα: το άτομο να μην ενδιαφέρεται για την κοινωνία γύρω του, να κοιτάει την πάρτη του, και κάθε 4 χρόνια να πηγαίνει στη κάλπη ώστε να ρίχνει και μία ψήφο. Συλλογικοί αγώνες, συντροφικότητα και αλληλεγγύη είναι άγνωστες λέξεις. Μπροστά στη κάλπη είναι ο καθένας μόνος του, και αυτός ακριβώς είναι ο στόχος. Να νιώθει το άτομο μόνο, παραδομένο στους ΄΄μεσσίες΄΄ αρχηγούς του και τα κόμματα τους. Το μόνο που έχει δικαίωμα να κάνει είναι να ψηφίσει κάποιον, και εκεί τελειώνει ο ρόλος του σαν ενεργός πολίτης. Μετά πρέπει να βγάλει το σκασμό και για τα επόμενα 4 χρόνια να ακολουθήσει πάλι το πρόγραμμα δουλειά- σπίτι- φαγητό- ύπνος. Δεν έχει σημασία αν κάτι δεν πάει καλά. Δεν έχει σημασία αν ο μισθός του μειώνεται χρόνο με το χρόνο. Την απόφαση του την έκανε. Ψήφισε. Ας πρόσεχε.

ΙΔΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ, ΔΕΞΙΑ ΚΙ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Και για να λέμε και την αλήθεια, δεν έχει και τόση σημασία το τι ψηφίζεις, αλλά το γεγονός ότι ψηφίζεις. Διαφορά ανάμεσα σε εξουσιαστές δεν υπάρχει. Βέβαια, η αλήθεια είναι ότι τα αριστερά αφεντικά πασχίζουν να σε πείσουν ότι αν τα ψηφίσεις, τότε αυτόματα έχεις ΄΄αγωνιστεί΄΄ για ένα καλύτερο μέλλον. Ότι μία ψήφος σε αριστερό κόμμα σημαίνει ΄΄ρήξη΄΄ και ΄΄ανατροπή΄΄. Μόνο που ξεχνάνε ότι η ρήξη με το σύστημα δεν πρόκειται να συμβεί μέσα από το σύστημα, αλλά έξω από το σύστημα, ενάντια στο σύστημα.

ΜΕ ΤΗΝ ΨΗΦΟ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΕΙΣ ΤΑ ΔΕΣΜΑ ΣΟΥ

Ακούμε πολλούς να λένε για ΄΄αίσθημα ευθύνης΄΄ και για το ότι η αποχή σημαίνει αδιαφορία. Ότι η αποχή σημαίνει ότι αφήνεις τους άλλους να αποφασίζουν για ‘σένα. Μα, απεναντίας, αυτό ακριβώς δεν κάνεις με την ψήφο σου; Μεταθέτεις τη δικιά σου ευθύνη στα χέρια άλλων. Ρίχνεις μία ψήφο στη κάλπη και αυτομάτως λες: ΄΄Διαλέγω ΕΣΕΝΑ να αποφασίσεις για ‘μένα, γιατί εγώ δεν είμαι ικανός να το κάνω΄΄. Κι ας μην ξεχνάμε και την ειρωνεία του γεγονότος ότι μιλάνε για αδιαφορία οι ΄΄συνειδητοποιημένοι΄΄ που ψηφίζουν λόγω ρουσφετιού, λόγο οικογενειακής παράδοσης, λόγω ΄΄θα το ρίξω στην τύχη΄΄ κλπ. κλπ…

ΕΚΛΟΓΕΣ, ΠΛΗΞΗ, ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ ΘΑ ΜΑΣ ΠΝΙΞΕΙ

Η εκλογική αποχή δεν είναι αδιαφορία. Η συνειδητά εκλογική αποχή είναι η δήλωση ότι δεν παίρνουμε μέρος στο παιχνίδι τους. Αρνούμαστε να εκλέξουμε κάποιον να αποφασίσει για εμάς. Και παράλληλα αρνούμαστε να μείνουμε άπραγοι. Επιλέγουμε να αγωνιστούμε μέσω διαφορετικών οδών. Μέσα από συλλογικούς αγώνες, πορείες και συγκρούσεις. Μακριά από κόμματα και κοινοβούλια, προτάσσουμε την αλληλεγγύη και την αυτοοργάνωση. Σε έναν κόσμο εξουσιαστικών και ιεραρχικών δομών κινούμαστε επιθετικά.

ΦΩΤΙΑ ΣΤΙΣ ΚΑΛΠΕΣ
ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΙΕΡΑΡΧΙΑ

Αλληλεγγύη στους 6 Σέρβους αναρχικούς

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΕΡΒΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ ΜΑΣ!
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ!

Στις 25 Αυγούστου μια ομάδα 5 ατόμων επιτέθηκε με μολότωφ εναντίον της ελληνικής πρεσβείας στο Βελιγράδι, χωρίς να προκληθούν ιδιαίτερες ζημιές. Την ευθύνη ανέλαβε μία οργάνωση ονόματι Μαύρος Ήλιος, η οποία, σύμφωνα με την ανακοίνωση της, έκανε την επίθεση αυτή σαν ένδειξη αλληλεγγύης στον απεργό πείνας Θ. Ηλιόπουλο.

Με αφορμή αυτό το γεγονός η κυβέρνηση της σερβίας προφυλάκισε 5 αναρχικούς και διώκει άλλον έναν, κατηγορώντας τους για ΄΄διεθνή τρομοκρατία΄΄. Όλοι τους είναι μέλη της Αναρχοσυνδικαλιστικής Πρωτοβουλίας (ASI), μίας οργάνωσης που δε σχετίζεται με τέτοιες επιθέσεις, ενώ και οι ίδιοι οι συλληφθέντες έκαναν σαφές ότι δεν έχουν καμία σχέση με την επίθεση.

Ορατά γίνονται για άλλη μια φορά τα βασικά χαρακτηριστικά του κράτους ασφάλειας που χτίζεται σε κάθε χώρα: αυξημένη καταστολή, επίθεση στα κομμάτια της κοινωνίας που αντιστέκονται (στη συγκεκριμένη περίπτωση σε αναρχικοσυνδικαλιστές) και επιβολή του δόγματος της τάξης και της ασφάλειας. Το κράτος προσπαθεί με κάθε μέσο να οξύνει την καταστολή σε ριζοσπαστικούς πολιτικά χώρους: ονομάζει ένα απλό χτύπημα με ελάχιστες υλικές ζημιές ΄΄διεθνή τρομοκρατία΄΄ και στη συνέχεια διώκει αναρχοσυνδικαλιστές χωρίς επιβαρυντικά στοιχεία. Σκοπός; Η αποθάρρυνση κάθε πολιτικής κριτικής ενάντια στους εξουσιαστικούς μηχανισμούς και η πάταξη του ΄΄εσωτερικού εχθρού΄΄. Δεν έχει σημασία αν θα ονομαστεί ΄΄αναρχικός΄΄, ΄΄μετανάστης΄΄ ή ΄΄ κουκουλοφόρος΄΄. Σημασία έχει η δημιουργία ενός στόχου, η δημιουργία μίας (περιθωριοποιημένης) κοινωνικής ομάδας που θα οδηγήσει την υπόλοιπη κοινωνία στη συντηριτικοποίηση και νομιμοφροσύνη. Στη συγκεκριμένη περίπτωση οι κρατικοί μηχανισμοί έδρασαν όπως συνηθίζουν: δύο μολότωφ και ένα αλφάδι αρκούνε για κατηγορηθούν 6 άσχετα με την επίθεση άτομα, αντιμετωπίζοντας κάθειρξη δεκαετιών. Το γεγονός ότι ανήκουν σε μία αναρχοσυνδικαλιστική ένωση είναι αρκετό για να παίξουν το ρόλο το ΄΄εσωτερικού εχθρού΄΄. Ένας ΄΄εσωτερικός εχθρός΄΄ που οι κρατικές δομές θα προσπαθήσουν με κάθε τρόπο να αποτρέψουν από το να κινηθεί επιθετικά προς την εξουσία. Μπροστά στους κατασταλτικούς μηχανισμούς του κράτους δεν υποχωρούμε, αλλά συνεχίζουμε να πορευόμαστε με όπλο μας την αλληλεγγύη.

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΥΣ ΣΕΡΒΟΥΣ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥΣ

ΤΑ ΚΡΑΤΗ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΜΟΝΟΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ

κειμενο για εκλογες απο στεκι πολυτεχνιου

Β(Α)ΡΕΘΗΚΑΜΕ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ...

...ΘΑ ΤΑ ΠΟΥΜΕ ΣΤΙΣ ΚΑΛΠΕΣ

...Λίγες μέρες πριν τις εκλογές, και στις σχολές άρχισαν ήδη να γίνονται αισθητά τα συμπτώματά τους. Η κοινωνικοποίηση των διαφόρων κομματικών χτυπάει κόκκινο, πράσινο, ή μπλε, ανάλογα με την περίσταση. Άτομα με τα οποία δεν έχουμε πει ούτε ένα "γεια", τώρα μας πλησιάζουν με εκπληκτική άνεση και διαχυτικότητα, ενώ οι προσκλήσεις σε πάρτυ, μπουζούκια και οινοποσίες δίνουν και παίρνουν...

Το υπάρχον σύστημα, στην προσπάθεια συντήρησής του, εισάγει τα άτομα από πολύ μικρή ηλικία σε λογικές αντιπροσώπευσης και ανάθεσης. Από το σχολείο, με τις εκλογές 5μελούς και 15μελούς, μέχρι τις βουλευτικές εκλογές, σε κάθε φάση της ζωής του το άτομο καλείται να επιλέξει τους διαχειριστές της καθημερινότητάς του, των επιλογών του, της ζωής του. Σε κάθε ρόλο που υποδύεται, καλείται να επιλέξει τον αντίστοιχο θιασάρχη.

Παραίτηση-απάθεια -ανευθυνότητα:

το τρίπτυχο του επιτυχημένου ψηφοφόρου

Ο ίδιος ο θεσμός των εκλογών είναι μια διαδικασία που αποσκοπεί στο να μετατρέψει τον καθένα σε παθητικό και άβουλο ον, ανίκανο να αποφασίζει για τα ζητήματα που τον αφορούν, ανίκανο να διαμορφώνει το λόγο και τη δράση του όπως ο ίδιος κρίνει, ανίκανο να διεκδικήσει τη ζωή και την ελευθερία του. Έτσι, καταλήγει να είναι υποχείριο του κάθε λογής(και απόχρωσης) εξουσιαστή, ο οποίος τον ελέγχει και τον διαχειρίζεται ανάλογα με τα συμφέροντά του.

Τα πανεπιστήμια και οι φοιτητές, εγκλωβισμένοι στην κανονικότητα, δεν θα μπορούσαν να λείπουν από το χορό των εκλογών. Το κάθε άτομο θα πρέπει για μία και μόνο στιγμή να παίξει το ρόλο του "ενεργού" φοιτητή, και να επιλέξει αυτούς που από δω και πέρα θα διαχειριστούν στο όνομά του, αλλά ερήμην του, ό,τι τον αφορά. Πίσω απ'τη λογική του εκλογικού δικαιώματος, κρύβεται η λογική της διαμεσολάβησης, της ιεραρχίας και τελικά της κυριαρχίας. Οι εκλογές δεν είναι τίποτα άλλο, παρά η ανάθεση από τους πολλούς στους λίγους, έχοντας ως κύριο κριτήριο τη λογική του "μη χείρον βέλτιστον". Με αυτόν τον τρόπο, οι φοιτητές-ψηφοφόροι δίνουν την συγκατάθεσή τους στη διαιώνιση της σαπίλας που βιώνουμε.

Από τη μία οι παρατάξεις ΔΑΠ και ΠΑΣΠ που κάθε χρόνο τέτοια εποχή ανταγωνίζονται με τον πιο τραγελαφικό τρόπο για τις σημειώσεις, τα πάρτυ και τα επιστημονικά συνέδρια. Από την άλλη, η "επαναστατική" αριστερά πουλάει το αγωνιστικό της προφίλ, συμμετέχοντας σε αυτό το πανηγύρι με τη δικαιολογία ότι "είναι αναγκαίο κακό". Πόσο υποκριτικό όμως ακούγεται αυτό όταν οι ίδιοι αυτοί "επαναστάτες" χρησιμοποιούν εξίσου γλοιώδεις τρόπους για να προσεγγίσουν τα εκλογικά θηράματα; Δεν είναι εξάλλου καθόλου τυχαίο το πάγωμα κάθε κινητοποίησης όταν πλησιάζουν οι εκλογές, και η πρεμούρα να βγάλουν εν μια νυκτί, όσα κείμενα και αφίσες δεν έβγαλαν όλο το χρόνο.

Κερασάκι στην τούρτα, είναι η προσπάθεια καπήλευσης κάθε κινήματος, οδηγώντας τους έτσι στο απόλυτο ξεπούλημα κάθε ψήγματος ριζοσπαστισμού που ενδεχομένως τους είχε απομείνει. Το είδαμε πριν 2 χρόνια στις φοιτητικές κινητοποιήσεις, το βλέπουμε και τώρα με την εξέγερση του Δεκέμβρη, την οποία τεχνηέντως προσπαθούν να προσαρμόσουν στα κομματικά τους τερτίπια και τελικά να την κανονικοποιήσουν, εντάσσοντάς την στην εξουσιαστική νομιμότητα.

Είτε με την δικαιολογία της «αλλαγής των συσχετισμών», είτε με το ποιο σοφιστικέ της «καταγραφής δυνάμεων» κοπιάζουν να απαντήσουν επί της ουσίας στις ενοχλητικές ερωτήσεις του τύπου: Γιατί σε μια σχολή 100-800 φοιτητών να χρειάζεται ολιγομελής κομματική αντιπροσώπευση, και μάλιστα άμεσα ελεγχόμενη από κοινοβουλευτικά (ή υποψήφια κοινοβουλευτικά) κόμματα; Γιατί εδώ, η κατά τα άλλα πλήρως απονοηματοδοτημένη, Γενική Συνέλευση είναι ανίκανη να αποτελέσει όργανο λήψης αποφάσεων του κάθε συλλόγου; Που πήγαν οι ύμνοι στην άμεση δημοκρατία;

ΦΤΥΣΤΕ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΜΟΥΤΡΑ

Απέναντι στην εξουσιαστική λογική της ανάθεσης, να δράσουμε αυτοοργανωμένα και αδιαμεσολάβητα, μακριά από τις αγκυλώσεις και τις αλλοτριωτικές συνέπειες του γραφειοκρατικού μηχανισμού.

Ας διαχειριστούμε οι ίδιοι το χώρο και το χρόνο μας, χωρίς αντιπροσώπους.

Προτάσσουμε την συνδιαμόρφωση και την αλληλεγγύη, για την συλλογική αντιμετώπιση όσων μας καταστέλλουν.

Μακριά από τα κομματικά συμφέροντα και τις κάθετες εξουσιαστικές δομές

ΑΚΥΡΟ - ΑΠΟΧΗ – ΣΑΜΠΟΤΑΖ

ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟ ΣΤΕΚΙ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ

αίθουσα 11, κτήριο χημικών μηχανικών

www.stekipolytexneiou.org

www.stekipolytexneiou.org/

Βιβλιοθήκη Αυτόνομης Παρέμβασης ΠΑ.ΜΑΚ.

Όλοι μας, ανεξαιρέτως, έχουμε γίνει μάρτυρες της τραγικής κατά-στασης που επικρατεί στο εμπόριο βιβλίων. Εκδοτικοί οίκοι, βιβλιοπωλεία, διανομείς, σύστημα βρίσκονται σε αγαστή συνεργασία εκτοξεύοντας τις τιμές των βιβλίων στα ύψη.

Στην εποχή του σύγχρονου καπιταλισμού, η γνώση έχει μετατραπεί σε αγαθό πολυτελείας, μέσω υπέρογκης κοστολόγησης των ανα-γνωστικών υλικών, ενώ τα έξοδα κατασκευής ενός βιβλίου είναι πολύ χαμηλότερα από την μισή τιμή πώλησής του.

Σαν αυτόνομη παρέμβαση αποφασίσαμε να δώσουμε ένα νέο πνεύμα σε αυτό που λέγεται γνώση και μόρφωση, στήνοντας αυτόνομη βιβλιοθήκη στο φουαγιέ του Πανεπιστημίου Μακεδονίας δίπλα από το τραπεζάκι μας. Τα βιβλία που διαθέτουμε είτε πωλούνται σε τιμή κόστους είτε δίνονται δωρεάν και βρίσκονται σε αρκετά προσιτές τιμές για όλους. Φυσικά, είναι δυνατός και ο δανεισμός κάτω από κάποιους μίνιμουμ «όρους» (μη καταστροφή βιβλίων, επιστροφή και «συνέπεια»).

Η βιβλιοθήκη είναι διαθέσιμη κάθε μέρα μέχρι το απόγευμα και περιέχει κυρίως βιβλία, έντυπα, μπροσούρες, περιοδικά και εφημερίδες του αναρχικού/αντιεξουσιαστικού/αυτόνομου χώρου.

Γιατί
Η Γνώση δεν Κοστολογείται
Γιατί
Η Γνώση είναι Δικαίωμα

Εκλογές

ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΤΟΣΟΥΣ ΜΗΝΕΣ ΜΑΣ ΕΦΥΓΕ Ο ΠΑΤΟΣ
ΓΙΑ ΝΑ ΦΑΝΕΙ ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΙΟ ΓΑΜΑΤΟΣ

Και φέτος όπως και κάθε χρόνο οι φοιτητικές παρατάξεις ξυπνάνε από την πολιτική ανυπαρξία που τις χαρακτηρίζει τον περισσότερο καιρό για να παρέμβουν και να απαιτήσουν την εκπροσώπηση. Φυσικά αυτή η παρέμβαση δεν αποσκοπεί στη δράση και την κινητοποίηση, αλλά στο μοίρασμα της πίτας της εξουσίας, ή αλλιώς Δ.Σ. Για άλλη μια φορά, λοιπόν, 11 άτομα θα εκλεχθούν ώστε να παίρνουν αποφάσεις για όλους εμάς, για άλλη μια φορά 11 άτομα θα καθοδηγούν το Σύλλογο Φοιτητών για όφελος δικό τους και των κομματόσκυλων τους.

Οι εκλογές παντός είδους αποτελούν τη βασική έκφανση της αυταπάτης στη σημερινή ΄΄αντιπροσωπευτική΄΄ δημοκρατία. Είναι πολύ βολικό για τους κρατούντες, όλες οι ελπίδες και τα όνειρα να στοιβάζονται σε μία κάλπη, η οποία επαναπροσδιορίζει τους όρους εξουσίας ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Η αριστερά, φυσικά, ποτέ δε λείπει από το ΄΄πάρε- δώσε΄΄ της συνδιαλλαγής με την εξουσία, καθώς πάγια τακτική της είναι να αναθέτει τις προσδοκίες σε μία πρωτοπορία, η οποία ποτέ δεν έρχεται σε ρήξη με τους εξουσιαστές και τα τσιράκια τους, αλλά αντίθετα, συνδιαλέγεται μαζί τους χρησιμοποιώντας κούφια αγωνιστικά αιτήματα. Έτσι και φέτος, 6 μήνες μετά το Δεκέμβρη που ζήσαμε, οι αριστεροί εξαργυρώνουν την εξέγερση στα ψηφοδέλτια, έχοντας τη λογική του ΄΄βρεθήκαμε στους δρόμους- ας βρεθούμε και στις κάλπες΄΄.

Περισσότερο τώρα παρά ποτέ η άρνηση του μεσσιανισμού και της αντιπροσώπευσης αποτελεί μονόδρομο. Ας αποτυπώσουμε την απέχθεια που μας αποτελεί η πολιτική τους, με την απαξίωση της. Αυτή η απαξίωση επιτυγχάνεται μέσω της εκλογικής αποχής, μέσα από την παρουσία μας στο δρόμο που είναι ο φυσικός τόπος των κινημάτων, μέσα από τη συμμετοχή μας σε αυτοοργανωμένες και αμεσοδημοκρατικές συνελεύσεις.

ΑΚΥΡΟ- ΑΠΟΧΗ
ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΚΛΕΓΕΤΑΙ

ΑΝΤΙΙΕΡΑΡΧΙΑ
ΑΜΕΣΟΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ

Σχετικά με τις εργολαβίες

Η δολοφονική επίθεση που δέχτηκε η συνδικαλίστρια Κ. Κούνεβα ανέδειξε με τον πιο δραματικό τρόπο το σύγχρονο εργασιακό μεσαίωνα (ελαστικές σχέσεις εργασίας, μισθοί πείνας κλπ.) και την τρομοκράτηση που βιώνουν χιλιάδες εργαζόμενοι. Αυτό το καθεστώς του σύγχρονου δουλεμπορίου, αποτυπώνεται εντός του ΠΑ.ΜΑΚ. με τον πιο έντονο τρόπο στο καθεστώς των εργολαβιών στο οποίο δουλεύει το εργατοϋπαλληλικό προσωπικό. Το πανεπιστήμιο προκειμένου να καλύψει πάγιες ανάγκες του, όπως π.χ. ο καθαρισμός, συνάπτει συμβάσεις με εργολαβικές εταιρίες (στην περίπτωση του ΠΑ.ΜΑΚ. με την ISS) και αυτές αναλαμβάνουν με δικά τους μέσα (δηλ. δικό τους προσωπικό και εξοπλισμό) να διεκπεραιώσουν το έργο. Δημιουργούνται έτσι δύο σχέσεις: αφενός ανάμεσα στο ΠΑ.ΜΑΚ. και την εργολαβική εταιρία και αφετέρου ανάμεσα στην εργολαβική εταιρία και τους εργαζομένους, για τους οποίους αυτή και όχι το ΠΑ.ΜΑΚ. είναι εργοδότης. Στην πράξη παρουσιάζονται στις σχέσεις των εργαζομένων με την εργολαβική εταιρία επισφάλεια, ανασφάλεια εάν θα ανανεωθούν οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου, εργοδοτική αυθαιρεσία, απειλές και τρομοκρατία.
Δημιουργείται έτσι ένα δίπολο μεταξύ ανθρώπων που αρνούνται να δεχτούν την εκμετάλλευση, παλεύουν για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και δείχνουν έμπρακτα την αλληλεγγύη τους και ενός κρατικού μηχανισμού που συνεργάζεται με δολοφόνους, τους παρέχει την ανάλογη κάλυψη μέσα από τα Μ.Μ.Ε. και προβαίνει σε υποκριτικές κινήσεις συνεργασίας και διαλόγου για να κατευνάσει (μάταια όμως) τα πνεύματα.

Πιο συγκεκριμένα, στο ΠΑ.ΜΑΚ. οι σχέσεις εκμετάλλευσης στην καθαριότητα περιλαμβάνουν 4ωρη αντί για 8ωρη εργασία, μη επαρκή αριθμό εργαζομένων (δηλ. υπερφόρτωση των ήδη εργαζομένων), μη καταβολή ενσήμων κλπ. Αντίστοιχα στον τομέα της φύλαξης οι εργαζόμενοι επίσης δεν έχουν ένσημα και πληρώνονται εξευτελιστικά (σ.σ. κάτω από 500 ευρώ). Υπαίτιοι για όλα αυτά δεν είναι μόνο οι εργολάβοι, αλλά και το ίδιο το πανεπιστήμιο, το οποίο από μόνο του ζητάει εργολαβίες με ελαστικά ωράρια, και κυρίως κάνει πλάτες στον εκάστοτε εργολάβο παίρνοντας κι αυτό ένα κομμάτι της πίτας.

Μπροστά σε όλα αυτά δεν μπορούμε να κάτσουμε με σταυρωμένα τα χέρια, αλλά επιλέγουμε το δρόμο της αντιπαράθεσης με τα εκάστοτε αφεντικά και τα τσιράκια τους. Με πεποίθηση ότι αυτός είναι ο δρόμος όχι μόνο για την κατάκτηση συγκεκριμένων υλικών νικών αλλά και για την διεκδίκηση μιας συνολικά διαφορετικής ζωής στην βάση των αναγκών, των επιθυμιών και των ονείρων μας.

ΕΞΩ ΟΙ ΕΡΓΟΛΑΒΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑ.ΜΑΚ.
ΕΞΩ ΟΙ ΕΡΓΟΛΑΒΙΕΣ ΑΠΟ ΠΑΝΤΟΥ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ Κ.ΚΟΥΝΕΒΑ

Y.Γ. Χούτο, δε σε ξεχάσαμε ακόμα…

PARTY!!!

Σαμποταζ σε συστημα ελέγχου φοιτητών στο Πα.Μακ.

Ομάδα αυτόνομων φοιτητών κατέστρεψε σήμερα ηλεκτρονικό κύκλωμα με το οποίο ο καθηγητής που δίδασκε στο συγκεκριμένο αμφιθέατρο μπορούσε να ελέγξει την είσοδο των φοιτητών(λειτουργούσε με κουδούνι). Παρά την αντίδραση του καθηγητή που βρισκόταν εκείνη την ώρα στο αμφιθέατρο, η κίνηση επιδοκιμάστηκε από την πλειοψηφία των φοιτητών.

ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΟΥ ΜΟΙΡΑΖΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΛΗΨΗ ΕΥΘΥΝΗΣ:

Σε όλες τις βαθμίδες του εκπαιδευτικού συστήματος είναι διάχυτες οι σχέσεις – ρόλοι εξουσίας δασκάλων – καθηγητών απέναντι σε μαθητές – φοιτητές. Εκμεταλλευόμενοι τη θέση ισχύος τους, οι πανεπιστημιακοί καθηγητές εκβιάζουν σε πολλές περιπτώσεις (άμεσα ή έμμεσα) τους φοιτητές. Υποχρεωτικές παρακολουθήσεις, πελατειακές – παραπολιτικές σχέσεις, μαζικά κοψίματα σε εξεταστικές είναι μερικά από τα φαινόμενα που βιώνουμε καθημερινά στο πετσί μας.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, τα ¨μεμονωμένα¨ αυτά περιστατικά, γίνονται κανόνας στο Πα.Μακ., κάτι που επιβεβαιώνει και η δομή και λειτουργία του νέου υπερπολυτελούς Αμφιθεάτρου 14. Για όσους δε γνωρίζουν, στο συγκεκριμένο αμφιθέατρο είναι εγκατεστημένο ένα ηλεκτρονικό σύστημα, το οποίο σχεδιάστηκε έτσι ώστε όταν ο καθηγητής κλειδώνει την πόρτα την ώρα του μαθήματος, ο φοιτητής να υποχρεούται να χτυπήσει το κουδούνι(!!!) και ο πρώτος αποφασίζει αν θα έχεις το δικαίωμα να μπεις ή όχι στο ¨τσιφλίκι¨ του.

Φυσικά, κανένας υγιώς σκεπτόμενος φοιτητής δε θα μπορούσε να συμφωνήσει με μια τόσο αρρωστημένη κατάσταση που παραπέμπει σε νοοτροπίες άλλων εποχών και καθεστώτων. Η απαξίωση όμως του φοιτητικού συλλόγου από τις καθεστωτικές παρατάξεις (κοινώς κομματόσκυλα) αλλά και η έλλειψη συντονισμένης συλλογικής συζήτησης και δράσης, βοήθησε τα ανδρείκελα της πρυτανείας να υλοποιήσουν τα αντιδραστικά τους σχέδια και να περάσουν το θέμα στα ψιλά. Πανεπιστημιακό άσυλο, ακαδημαϊκές ελευθερίες, φοιτητικά δικαιώματα και ανθρώπινη αξιοπρέπεια καταπατούνται συνεχώς και χωρίς κανέναν ενδοιασμό. Υπενθυμίζουμε απλά την έλλειψη δωρεάν σίτισης στο Πανεπιστήμιό μας, το μπάχαλο που δημιουργήθηκε με τα ¨δωρεάν¨ συγγράμματα λόγω της εφαρμογής του Νόμου-Πλαίσιο, την κάμερα (που κατέβηκε φυσικά) στο Πα.Μακ. κ.α.

Αποφασίσαμε να απαντήσουμε στην τρομοκρατία χτυπώντας με σαμποτάζ του συστήματος ελέγχου και εκβιασμού του Αμφιθεάτρου 14. Η δράση μας αυτή στρέφεται όχι μόνο ενάντια στην καθηγητική αυθαιρεσία, αλλά και ενάντια σε κάθε εξουσιαστικό θεσμό που καταπιέζει καθημερινά τις ζωές και την ελευθερία μας σε εργασιακούς και κοινωνικούς χώρους όπως το Πανεπιστήμιο. Το κουδούνι ήταν μόνο η αρχή…..

ΠΡΥΤΑΝΕΙΣ – ΚΑΘΗΓΗΤΑΔΕΣ – ΨΕΥΤΟΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΟΙ ΤΟ ΝΟΥ ΣΑΣ……………

…………..ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ ΤΗΣ ΟΡΓΗΣ ΜΑΣ ΘΑ ΣΑΣ ΠΝΙΞΕΙ

Κείμενο αλληλεγγύης στην Κ. Κούνεβα

ΟΠΟΥ ΔΕ ΦΤΑΝΕΙ Η ΣΦΑΙΡΑ ΤΟΥ ΜΠΑΤΣΟΥ ΦΤΑΝΕΙ ΤΟ ΒΙΤΡΙΟΛΙ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ

Στις 22-12-2008 το βράδυ, η 44χρονη Κωνσταντίνα Κούνεβα δέχτηκε δολοφονική επίθεση με καυστικό οξύ στο πρόσωπο, την ώρα που επέστρεφε από τη δουλειά της. Από τότε νοσηλεύεται στην εντατική του Ευαγγελισμού σε σοβαρή κατάσταση, έχοντας ήδη χάσει την όρασή της από το ένα μάτι και έχοντας υποστεί βλάβες σε άλλα ζωτικά όργανά της.

Η Κωνσταντίνα, γενική γραμματέας της Παναττικής Ένωσης Καθαριστριών και Οικιακού Προσωπικού, είναι μετανάστρια από τη βουλγαρία, μία εκ των χιλιάδων που δουλεύουν στον τομέα της καθαριότητας, με άθλιες συνθήκες εργασίας, αντικείμενο εκμετάλλευσης των αφεντικών. Συνδικαλίστρια στο χώρο των ιδιωτικών συνεργείων καθαρισμού, δούλευε στον ΗΣΑΠ μέσω της εταιρείας «ΟΙΚΟΜΕΤ»– μια από τις εταιρείες εργολάβων που αναλαμβάνουν υπεργολαβίες για το Δημόσιο μεταξύ των οποίων και το Πανεπιστήμιο Μακεδονίας. Είχε δώσει μάχες ενάντια στην εκμετάλλευση και στην εργοδοτική αυθαιρεσία και είχε απειληθεί πολλές φορές γι' αυτό. Και όλα αυτά εν γνώσει φυσικά του κρατικού μηχανισμού, αλλά και των εργατοπατέρων της ΓΣΕΕ και του Εργατικού Κέντρου, οι οποίοι έμειναν προκλητικά αδρανείς.

Η περίπτωση της Κωνσταντίνας δεν είναι ένα μεμονωμένο περιστατικό, αλλά ένα ακόμα κομμάτι που συνθέτει την εικόνα του κοινωνικού συστήματος μέσα στο οποίο ζούμε – το οποίο στηρίζεται στον κατακερματισμό, τον διαχωρισμό και την εκμετάλλευση με σκοπό την επέκταση της αξίας και του κέρδους. Οι επιθέσεις των αφεντικών δε μας ξαφνιάζουν. Δείχνουν το που μπορούν να φτάσουν όταν απειλείται η κερδοφορία τους. Στο χέρι μας είναι να τους εμποδίσουμε. Τους τελευταίους μήνες όλη η ελλάδα δονούνταν από το ΜΠΑΤΣΟΙ ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ . Οι μπάτσοι όμως δεν είναι τα μόνα καθάρματα σε αυτή την κοινωνία. Καιρός να αρχίσουμε να φωνάζουμε ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ.

Δηλώνουμε ότι θα μας βρουν μπροστά τους. Αυτό το έγκλημα δεν θα μείνει ατιμώρητο. Η Κωνσταντίνα δεν είναι μόνη της. Δίπλα της έχουν βρεθεί αυτές τις μέρες και θα βρεθούν και το επόμενο διάστημα όλοι όσοι αντιστέκονται σ’ αυτό το άγριο σύστημα εκμετάλλευσης και καταστολής. Με όπλο την αλληλεγγύη και την αυτοοργάνωση οι υπεύθυνοι θα πάρουν την απάντηση που τους αξίζει.